"Lockdown" Robert Ziębiński

Lockdown, pandemia, wirus - to chyba trzy najważniejsze słowa, które od pół roku tworzą naszą rzeczywistość. Wiadomo było, że tylko kwestią czasu jest, kiedy powstaną książki związane z tą tematyką. Robert Ziębiński przyznaje, że pomysł na fabułę - uprowadzenie dziecka milionerki i potrzeba zdobycia ogromnej sumy pieniędzy, miał od dawna, ale to dzięki koronawirusowi wpadł na pomysł spięcia fabuły wirusem. Dla mnie niestety ta książka jest pisana trochę na kolanie. Pomysł może i jest, ale jego wykonanie trochę po łebkach.

72 godziny w Warszawie ogarniętej chaosem.

W zdominowanej przez pandemię rzeczywistości zdeterminowana matka złamie każdą zasadę, żeby ocalić życie dziecka. 

Olga ma wszystko. Miliony na koncie, wielki dom, firmę oraz córkę, którą kocha nad życie. Za miesiąc otworzy swój najnowszy biznes – gigantyczną galerię handlową w stolicy. Nigdy nie była ryzykantką. Zawsze potrafiła działać tak, by nic nie stracić.

Jest piątek. Olga dowiaduje się, że ktoś uprowadził jej córkę Dominikę. Porywacz żąda zapłacenia dziesięciu milionów euro do poniedziałku. Zdobycie tych pieniędzy nie byłoby dla Olgi wielkim problemem, gdyby nie lockdown. Odcięta od bankowych kont musi znaleźć sposób na zdobycie pieniędzy. Na ulicach wybuchają zamieszki, a wirus zbiera śmiertelne żniwo. Zaczyna się rozpaczliwy wyścig z czasem. Olga będzie musiała wniknąć do przestępczego świata warszawskich gangsterów. Tylko tam może dostać to, czego szuka.

Wydawnictwo Kobiece

"Lockdown" jest jak film sensacyjny. Szybka akcja, niekoniecznie zawsze logiczna, w której skupiasz się na wydarzeniach, tracąc z oczu ich sens. 

Książka opiera się na znanym schemacie czasowym, tzn. wydarzenia zamykają się w 72h. Fabuła jest prosta: zostaje porwana córka polskiej miliarderki, nie wiadomo przez kogo, ale wiadomo, po co - pieniądze... Chociaż, czy na pewno? Kobiet, matka, pozostawiona zostaje sama sobie gdyż państwo pogrążone jest w chaosie spowodowanym szybko rozprzestrzeniającym się wirusem. Ludzie protestują, szabruja, a policja bez skrupułów zabija. Nie wiadomo, co to za wirus, nie wiadomo jak z nim walczyć, wiadomo, że zabija od razu. Obraz trochę, jak z filmu "Nie otwieraj oczu". Moim zdaniem, mógł być zdecydowanie bardziej dopracowany. Tło, które jest wspomniane, które mogło być fascynującą częścią książki tutaj jest tylko małym dodatkiem.

Książkę na początku czytało mi się dobrze. Krótkie rozdziały, praktycznie bez opisów, a z samą akcją czytało się bardzo szybko. Do pewnego momentu wciągnęła mnie, chociaż jej mankamenty były dla mnie mocno uwidocznione. Nie mogłam np. przymknąć oczu na kreację bohaterów. Matka, której porwano jedynaczkę, nie wydaje się bardzo zrozpaczona. Owszem, coś tam o tym wspomina, ale zachowanie temu przeczy. Tu sobie pływa, normalnie śpi, seksi, praktycznie żadnych oznak głębszego smutku. Stalowa dama, która ma czas na przyjemności, którą bawi, że ktoś wziął ją za dziwkę itd. Nie odczułam emocji, które powinny targać matką uprowadzonej jedynaczki. Pomagający jej kierowca, dawny agent WSI to taki duch. Wszyscy go znają i wszyscy myśleli, że nie żyje. Mimo upływu lat rozpoznają go po samym głosie w domofonie. Takie czary. Razem są parą niezniszczalną. Gadają z nimi mafie, ktoś chce ich zabić a oni bez szwanku - jak Rambo, tyle, że x2. Nieprzekonujące. Zapewne zastanawiacie się, dlaczego rozmawiają z podziemiem? Otóż muszą skądś pożyczyć pieniądze na okup. Bank nie wchodzi w grę, gdyż z powodu wirusa transakcje zostały wstrzymane. Tak więc bohaterowie, dzięki znajomościom kierowcy-agenta jeżdżą to tu, to tam. Raz są u jednego mafiosa, zaraz jadą do następnego, potem trafiają do ekskluzywnego burdelu itd. itp.

Książka została podzielona na 2 części - z jednej strony opowiada o tym, co się dzieje na ulicach, a z drugiej pokazuje walkę o pieniądze i informacje: kto stoi za porwaniem. Domysłów jest kilka, ale niestety poszukiwania mało dopracowane. Autor mógł się pokusić o kilka poszlak, mógł pozwodzić czytelnika za nos, a tutaj od pewnego momentu wszystko jest jasne. Zakończenie nie jest dla nas zaskoczeniem, a tego nie lubię. 

Podsumowanie: "Lockdown" to książka akcji, czysta rozrywka. Można jej poświęcić 2 wieczory, ale można też było ją dopracować i zamiast gry w ping ponga wyszłaby rozgrywka tenisa. Niemniej, jak pisałam książka początkowo wciąga i szybko się ją czyta.
Ocena: 5/10