Krok trzeci - Bartosz Szczygielski

Ostatnie 2 tygodnie nie miałam dobrej passy, co książka to rozczarowanie. "Krok trzeci" też nim był. Początek przeczytałam i już czułam, że będzie ciężko, a gdy ten mozolny początek trwał i trwał i trwał zaczęłam w dużej mierze przekartkowywać książkę, aż doszłam do końca. Czy żałuję takiej 'profanacji' powieści Bartosza Szczygielskiego? Ani trochę, dzięki temu zaoszczędziłam trochę czasu na ciekawsze rzeczy.

Magda ma idealne życie. Przystojnego męża, świetną pracę i piękne mieszkanie, ale za drzwiami sypialni czai się mrok. Niewypowiedziane słowa i skrywane tajemnice w końcu dają o sobie znać. Jej idealny świat rozsypuje się niczym domek z kart w ciągu jednej nocy. 
Ta noc obudziła demony, pozostawiając Magdę z kłamstwami, które nie przestają boleć, i pytaniami, na które nie zna odpowiedzi... i jest też ona…

Ta książka jest mocnym dowodem na to, jak różne mamy gusta i jak różnie odbieramy te same książki. Kto jest na Ig ten widział, jak dobre recenzje zbierała ta książka, jak ludzie podkreślali zwroty akcji i wodzenie czytelnika za nos. Mnie nic nie zwodziło - ja się nudziłam i irytowałam.

Główną bohaterką jest terapeutka. Kobieta wykształcona, dobrze sytuowana - a przynajmniej, biorąc pod uwagę prywatny gabinet i pacjentów, których raczej nie brakuje, powinna taka być, ale tutaj kobieta jest zależna od męża. Ok. Nie czepiam się. Bywa i tak, pozory mylą. Czepiam się jej głupoty. Autor wymyślił, że kobieta będzie miała zaniki pamięci. Więc ta kobiecina - Magda, z idealnym życiem, zapisuje swoje życie w notesie, bo nie pamięta. Nie pamięta numerów telefonu, wydarzeń, nie ma dostępu do konta bankowego. Wykształcona, po studiach, pomaga ludziom, a nie wpadnie na pomysł by podejść do lekarza, innego psychologa, zrobić cokolwiek innego niż pogodzenie się z faktem, że nie pamięta. Nawet gdy budzi się zakrwawiona w łazience nie jest na tyle zaniepokojona by coś z tym zrobić. Dawno nie czytałam o tak głupiej bohaterce, ale idźmy dalej. W życiu kobiety z mężem, którego posądza o zdradę i gwałt nic się nie dzieje. Dobrze kobiecinie jak jest, ona jak stwierdza nawet lubi kochankę męża. Mamy więc taką stereotypową polską kobietę, nieważne jaki mąż byle mąż. Nic to, idziemy dalej. Kobieta ni z tego ni z owego spotyka starą znajomą, tzn. tak się ona przedstawia, bo Magda przecież nie pamięta, i która szybko staje się jej 'bratnią duszą'. Pewnie myślicie: teraz się zaczyna, pewnie to kochanka itd. itp. Nie zdradzę, powiem tylko, że ta bohaterka wzbudza przynajmniej jakieś emocje, żadne tam lelum polelum, jak Magda. 

No, ale dobrze, czy tylko bohaterka była minusem powieści? Spieszę z odpowiedzią: nie tylko. Powieść jest rozmemłana. Przypuszczam, że autor chciał uzyskać tajemniczość, ukazać współistnienie dwóch światów - rzeczywistego i 'urojonego', ale wyszło nudno, monotonnie, przegadanie. Kobieta snuje rozmyślania o swoim idealnie nieidealnym małżeństwie, o chwilowym kryzysie, o tym, że on (mąż) nie mógł jej zrobić nic złego ... ble ble ble. Nawet teraz jak to piszę to sama siebie podziwiam, że nie odłożyłam tej książki. Ta książka tak powoli się rozkręca, że autentycznie zapał wyczerpuje się nim dojdzie do jakiegoś sedna. A gdy dochodzimy do sedna to jesteśmy tak zirytowani i zmęczeni, że naprawdę ze spokojem i bez zdziwienia przyjmujemy rozwiązanie 'zagadki', która tak na dobrą sprawę, jest elementem wyświechtanym w thrillerach. Nic nowego autor tu nie wymyślił.   

Niestety nie polecam. Gdybym chciała napisać cokolwiek dobrego o powieści "Krok trzeci" nie umiałabym sobie nic przypomnieć, a zmyślać nie będę. 

Muszę jeszcze wspomnieć o dodatkowym minusie, który przydzielam książce - zdjęcie autora na skrzydełku książki. Pierwszy raz zdarza mi się zwrócić na takie coś uwagę, ale muszę. Książka wiąże się dla mnie z dobrymi wzorcami. Używki, proszę bardzo, nic mi do tego, co autor robi w domu, ale na książce? Jestem na nie.

I na koniec dodam - pamiętajcie, że oceniam książkę całkowicie subiektywnie. Fabuła i zdania zawarte w powieści przepuszczam przez swoje emocje, uczucia, doświadczenie. To, że dla mnie ta książka warta jest 1/10 nie znaczy, że Tobie nie może się podobać :)