"Wigilijna przystań" Sylwia Trojanowska

Przyszedł czas na recenzję drugiej książki świątecznej, która o włos przegrała walkę z "Zapachem goździków" Agnieszki Lis o miano najładniejszej okładki. Muszę nadmienić, iż to było moje pierwsze spotkanie z piórem Sylwii Trojanowskiej, tym większa kierowała mną ciekawość, jak przebiegnie nasze spotkanie.

Odwiedź wyjątkową przystań nad Bałtykiem i przeżyj niezapomniane Święta!
Kiedy świat wypełnia magiczna atmosfera, a w powietrzu unosi się zapach świerku i pierników, mieszkańcy nadmorskiego Niechorza rozpoczną świąteczne przygotowania. Przeszkodzą im tajemnice z przeszłości, które wyjdą na jaw w najmniej odpowiednim momencie, oraz kilka niespodziewanych zdarzeń. Czy mimo to wspólne spotkanie przy stole pogodzi ich i sprawi, że miłość zatriumfuje?
Święta to czas bycia razem, czas przebaczenia i radości. Spraw, aby trwał jak najdłużej!

Początkowo, podchodziłam do książki dość nieprzychylnie. Denerwowała mnie mnogość bohaterów, ciągła zmiana bohatera, o którym akurat była mowa, a tym samym, ciągła próba przypomnienia sobie - kto to u licha był. Brakowało tego, co zrobiła w swojej książce Agnieszka Lis - spisu postaci. Kiedy w końcu bohaterowie ułożyli się w mojej głowie w logiczną całość, mogłam oddać się przeżywaniu innych emocji niż zniechęcenie i irytacja. 

Bohaterów w książce Sylwii Trojanowskiej mamy różnych, młodszych, starszych, irytujących, wzbudzających współczucie. Większość łączy jedno - są członkami jednej z dwóch skłóconych ze sobą rodzin. To, co mi się podobało to fakt, iż nie składali się oni na papkę podobnych osobników, ale byli osobno wykreowanymi, dobrze zarysowanymi postaciami. Charakterystyczne osobowości powodowały, że gdy już ogarnęliśmy kto z kim jest skoligacony, i do którego klanu należy, łatwo nam było ich rozpoznawać. Autorka stworzyła bohaterów z krwi i kości, takich, którzy popełniali błędy, krzywdzili, żyli z piętnem przeszłości, nie potrafili wybaczać. Nie ma tu miejsca na płaskich bohaterów. Każda jest jak najbardziej autentyczna.

Opisując, czy oceniając jakąś książkę zawsze wspominam o głównych bohaterach, tutaj jednak, jak pisałam, było ich całe grono, napomknę więc o wątkach, z jakimi się w powieści spotykamy. Mamy przede wszystkim konflikt rodzinny, przez który cierpią młodzi, zakochani w sobie ludzie. Mamy młodą dziewczynę, której świat może się o 100st. odmienić jeżeli tylko pewien człowiek da jej szansę, mamy klątwę, która udaremniła rozwinięcie się wielkiej miłości, mamy miłość przywiędłą, niedocenioną, mamy też walkę z alkoholizmem. Sylwia Trojanowska, wychodząc od indywidualizmu każdej postaci, bardzo ładnie spięła bohaterów klamrą zależności. Nie wyczuwamy tu naciąganych na siłę historii, widać, że sprawa powiązań została dobrze przemyślana. Nie ma tu jednak miejsca na dogłębne zapoznanie się z historią wszystkich bohaterów. Mamy zarysowane problemy, sytuację życiową, ale bez specjalnego zagłębiania się w nie. Przy takiej ilości bohaterów nie ma na to, po prostu, miejsca. 

Fabuła "Wigilijnej przystani" zaczyna się na miesiąc przed świętami Bożego Narodzenia i stopniowo, tydzień po tygodniu, zbliża do właściwego momentu - Wigilii. Autorka postarała się, aby droga do niej była wyboista i kręta, aż do kulminacyjnego, tragicznego momentu, który wywołał we mnie najwięcej emocji. I mimo, że musiałam przymknąć swoje racjonalne oko na pewne - dla mnie - nieprawdopodobne wątki; przyjąć, że faktycznie mogą istnieć ludzie, którzy boją się porozmawiać z rodzicami, (przez ponad rok!), czy mogą wierzyć w istnienie klątwy to stwierdzam, iż ostatecznie, spędziłam przyjemny czas z "Wigilijną przystanią".

Podsumowanie: "Wigilijna przystań" to książka, w której emocje i zainteresowanie rosną powolutku, tak jak powolutku rozwija się akcja. To dobra, spokojna powieść, z wachlarzem ciekawych, ludzkich postaci. Powieść, która może być miłym zakończeniem nerwowego dnia.