"Kolejna osoba, którą spotkamy w niebie" Mitch Albom

"Kolejna osoba, którą spotkamy w niebie" jest kontynuacją powieści "Pięć osób, które spotykamy w niebie". Zastanawiałam się, czy nie umieścić w jednej recenzji opinii obu książek, ale uznałam, że są na tyle inne, i na tyle poruszające, że należą im się dwa osobne wpisy.

 
"Kolejna osoba, którą spotkamy w niebie" opowiada historię Annie – dziewczynki, którą bohater pierwszej powieści, Eddie, uratował, poświęcając swoje życie, co rozpoczęło jego niesamowitą podróż w niebie.

Po latach Eddie i Annie znów się spotkają. Annie ginie w wypadku i tym razem to Eddie będzie jedną z pięciu osób, która nauczy ją, że każde ludzkie życie ma sens, a każde zakończenie jest również początkiem czegoś nowego.

Annie jest naznaczona wypadkiem, którego nie pamięta. Nie pamięta co i jak się stało. Nie potrafi sobie z tym poradzić. W książce poznajemy ją jako dorosła kobietę, świeżą małżonkę, która w wyniku wypadku, a raczej swojej wielkiej miłości do męża trafia do nieba. Przejmujące jest czytanie kolejnych rozdziałów poprzedzających wypadek, a zaczynających się zdaniem ile pozostało jej jeszcze życia. Czytając ma się bardzo nieprzyjemne wrażenie nieuchronności życia. chciałoby się oszukać przeznaczenie, jednocześnie wiedząc, że to niemożliwe. Powolne poznawanie życia Anny, jej powrót wspomnieniami do przeszłości jest bolesny, bolesny dla nas czytelników. Samotna dziewczynka ze zdeformowaną ręką, wywołuje w nas ogromną tkliwość, a jednocześnie złość na jej matkę, która wbrew pozorom, nie jest taka jak się wydaje. Ich spotkanie w niebie daje nam do myślenia, pokazuje, że nie wszystko w życiu jest takie proste, że nie wszystko o drugim człowieku wiemy i na pewno nie możemy go pochopnie oceniać.

Spotkania Anny z osobami w niebie były jeszcze bardziej poruszające niż te, których doświadczył Eddie z pierwszej części. Uderzały mnie prosto w serce, odczuwałam je bardziej i mocniej. Autor potrafi pięknie operować słowami, przekazywać emocje i tak pisać, że chcąc nie chcąc, nie możemy przejść obok jego słów obojętnie. Postawa Anny, jej życie, jej wybory, były skutkiem wypadku, którego doświadczyła w dzieciństwie. Całe późniejsze życie dziewczynki było nim naznaczone. Spotkanie Eddiego i Anny jest znamienne. Mężczyzna tłumaczy Annie sens swojego życia. Pokazuje jej, że wszystko w życiu jest po coś.

Autor mimo, iż podąża dobrze znanym schematem to jednak nie powiela historii, co więcej, zaskakuje nas. To, co najbardziej podoba mi się w książkach Mitcha Alboma to prawda i realizm. Bohaterowie jego powieści są bardzo ludzcy, zmagający się z rzeczywistymi problemami. Nie ma tu wyolbrzymień, nie ma patosu, a mimo to nie sposób się nie wzruszyć. Odliczanie ile godzin pozostało do śmierci bohatera mocno na nas oddziałuje. Z jednej strony jesteśmy świadkami prawdziwego i upragnionego szczęścia Anny, a z drugiej widzimy jak niewiele dzieli ją od nieuchronnego. Książkę polecam, przede wszystkim, osobom, które z lektury chcą wyciągnąć coś więcej niż tylko rozrywkę i przyjemne spędzenie czasu.

Podsumowanie: Chwile refleksji i zadumy, emocje takie jak smutek, współczucie, ale i radość - wszystko to serwuje nam pióro Mitcha Alboma. To nie jest książka o niebie, to jest książka o sensie życia. Serdecznie polecam!
Ocena: 8+/10