Córka króla moczarów - Karen Dionne

 "Jeżeli chcesz w tym roku przeczytać jeden thriller, niech to będzie Córka Króla Moczarów".

Clare Mackintosh, autorka Pozwolę ci odejść

"Córka Króla Moczarów jest tak dobra, jak dobry może być tylko thriller".

The New York

Tak, między innymi, była rekomendowana książka Karen Dionne "Córka Króla Moczarów". I powiem Wam, to prawda! Ten thriller to petarda. Wielopoziomowa, wielopłaszczyznowa opowieść, od której nie można się oderwać. Porywająca w swój subtelny sposób, wciągająca w zawiłości ludzkiego umysłu historia zniewolenia, ślepej miłości dziecka, wielowymiarowego postrzegania rzeczywistości. Majstersztyk wśród thrillerów psychologicznych, jeden z lepszych i ciekawszych jakie w życiu czytałam!

Znakomity thriller psychologiczny, połączenie „Dziewczyny z tatuażem” i „Pokoju”.
Jego bohaterką jest Helena Pelletier, która dorastała w całkowitym odosobnieniu w domku na trzęsawiskach na Górnym Półwyspie w amerykańskim stanie Michigan. Jej idolem i niedoścignionym wzorem jest ojciec, który nauczył ją polować, tropić i żyć na łonie natury. W końcu jednak dziewczyna zaczyna rozumieć, że z matką są w rzeczywistości na bagnach więzione, a ojciec kontroluje całe ich życie. Helena decyduje się na ucieczkę, dzięki czemu ojciec trafia do więzienia o zaostrzonym rygorze.
Helena układa sobie życie pod nowym nazwiskiem; nikt nie zna jej przeszłości. Kiedy po piętnastu latach ojciec ucieka z pilnie strzeżonego więzienia i ukrywa się na moczarach, kobieta wie, że tylko ona może go wytropić. I dopaść, zanim on dopadnie ją.

https://mediarodzina.pl/prod/1491/Corka-Krola-Moczarow

Ogromnym plusem powieści jest jej sugestywna narracja. Prowadzona w pierwszej osobie, przez kobietę, która urodziła się w niewoli, zupełnie nie zdając sobie z tego sprawy. Przeszłość, która ją dopadła, każe jej wrócić pamięcią do wydarzeń, które chciała wymazać ze swojej pamięci.

Helena Pelletier to żona i matka 2 dzieci, córeczek. Prowadzi własną działalność, tworząc naturalne dżemy, które sprzedaje w internecie oraz miejscowych sklepach. Trochę dzika, mająca problemy w kontaktach międzyludzkich, jednak bardzo kochająca zarówno męża jak i córeczki. Nikt, nawet oni, nie wiedzą jak tragiczną ma za sobą przeszłość. Wymyślona na potrzeby nowego życia tożsamość, nijak się ma do rzeczywistości. Helena jest córką uprowadzonej młodziutkiej dziewczyny oraz jej porywacza. Od urodzenia żyjąca na mokradłach, nie widząc innych ludzi, żyjąc dziko, z porywczym ojcem i zahukaną matką, nie zdaje sobie sprawy z dziwności i nietypowości takiego życia. Nie znając innego, nie wie, że może inne wieść.

Główna bohaterka jest osobą niezwykle fascynującą, genialnie sportretowaną przez Karen Dionne. W jednej osobie autorka pokazuje nam siłę manipulacji oraz krótkowzroczność i ufność dziecka. Helena widzi jak ojciec traktuje jej matkę, jego niestabilność emocjonalną, porywczość, odczuwa na własnej skórze, a mimo to potrafi on tak zmanipulować rzeczywistość, tak oddziaływać, że mimo wszystko pozostaje on w jej oczach istotą wręcz uwielbianą. To on pokazuje Helenie otaczający 'świat', to on uczy ją polować, tropić, przeżyć. To on jest zawsze obok. Matka to osoba, która jest w kuchni, ktoś nieważny, z którą nie odczuwa żadnej więzi. Dopiero późniejsze wydarzenia uświadamiają jej, że ta matka była i jest kimś ważnym, kimś kto po cichu pomagał, był obok... Ciężko jednak, nagle po 14 latach odrzucić wszystko w co się wierzyło, co się kochało, aby postąpić właściwie.

Opuszczam wzrok na ojca. Rozumiem, że robił okropne rzeczy. Mógłby odsiedzieć sto wyroków dożywocia, a i tak sprawiedliwości nie stałoby się zadość. Tamtej nocy był jednak tylko tatą, moim tatą.

Matka to kobieta pozbawiona nadziei, wypełniająca swoja rolę, cicha w swoim strachu, jest nam jej ogromnie żal, kiedy czytamy jak jest traktowana zarówno przez ojca jak i przez córkę. Tragizm sytuacji jest przytłaczający, czy jednak można winić dziecko, nie znające prawdy, że zachowuje się tak a nie inaczej? Dziecko to istota, która dopiero poznaje dobro i zło, to rodzice uczą je rozpoznawać i stawać po właściwej stronie, jeżeli więc od małego ma się złe wzorce to trudno wymagać by postępowało inaczej. Trzeba także pamiętać, że w świecie dziecka miłość do rodzica jest ogromna i ślepa. Kilka dobrych wydarzeń jest w stanie przysłonić całe codzienne zło, którego jest - często nieświadomym tego - świadkiem.

Autorka w tej ponad 300 stronicowej powieści porusza mnóstwo interesujących wątków, takich jak zniewolenie, postrzegania świata przez dziecko, humanitaryzm - czy śmierć może być aktem miłosierdzia(?), przypadkowość życia/fatum, skutki podjętych decyzji itd. 

Gorąco POLECAM!

Śmierć Łowcy nie jest jednak moją winą. Znalazł się w złym miejscu o niewłaściwym czasie, tak jak ktoś, kto ginie w wypadku drogowym, strzelaninie czy w samobójczym zamachu bombowym.

Ocena: 9+/10

Inne książki autorki:

"Okrutna siostra"