Wrzask - Izabela Janiszewska

Gdy pewnego dnia wydawnictwo Czwarta Strona zaproponowała mi do recenzji, cyt. "najgłośniejszy kryminalny debiut tego roku", nie mogłam przejść obojętnie. Pomyślałam - sprawdzam! I, Kochani, jak dobrze, że miałam tę możliwość bo dzięki niej zapoznałam się ze świetną książką - kryminałem, na absolutnie światowym poziomie. Jeżeli podobał się Wam "Kasztanowy ludzik", czy "Czerwień" to mówię Wam - "Wrzask" jest lepszy!

Genialny seryjny morderca i para śledczych, która nie cofnie się przed niczym, by go schwytać… Kryminalny debiut roku!
Niezależna reporterka Larysa Luboń wpada na trop sadystycznego sponsora, mężczyzny płacącego studentkom za brutalny seks. Tymczasem ekscentryczny policjant Bruno Wilk usiłuje rozwiązać zagadkę tajemniczej śmierci młodej dziewczyny, która niepokojąco przypomina mu pewną sprawę sprzed lat. Każde z nich jest całkowicie oddane swojej pracy i zrobi wszystko, aby dotrzeć do prawdy. Niezależnie od ceny, którą przyjdzie im po drodze zapłacić. Na zawsze połączy ich osoba tego trzeciego – mężczyzny pozbawionego sumienia, więźnia własnych obsesji. Tylko jak mogą odnaleźć człowieka, który od lat oficjalnie nie istnieje? 

Przez dwa dni chodziłam z tą książką pod pachą, czytając ją przy każdej możliwej okazji. Bardzo dobrze napisana, nie gubiąca wątków, które ze sobą korelują w sposób, którego na początku nie sposób się domyślić. Pomysł na fabułę prosty, a jednocześnie życiowy, przedstawiony w sposób, który powoduje, że jest to jeden z najlepszych kryminałów jakie przeczytałam.

Bohaterami są mężczyzna i kobieta, policjant i dziennikarka, dwoje różnych ludzi w różny sposób doświadczeni przez życie. Autorka w obu przypadkach postawiła na mocne i twarde charaktery. Larysa jest kobietą absolutnie niezależną. Pracuje sama, łapiąc męskich degeneratów, zboczeńców, damskich bokserów itp. Traktuje to jak swoistą misję. Krótko ostrzyżona, często stawiająca się w roli przynęty nigdy nie odpuszcza. Bruno z kolei to typ cwaniaka, który ludzi trzyma na dystans, stroniąc od przyjaźni i odpychając każdy życzliwy gest. Jego znakiem rozpoznawczym jest cynizm. Nie czuje respektu ani przed przełożonym ani przed prokuratorem, którzy tolerują go, gdyż w pracy jest asem. Z tej dwójki do gustu zdecydowanie bardziej przypadł mi Bruno Wilczyński. Jego odzywki wywoływały uśmiech na mojej twarzy, a niewymuszona nonszalancja dodawała powieści lekkości. 

Książka Izabeli Janiszewskiej zaczyna się mocną akcją, czyli czymś, co lubię najbardziej. Atak i od razu nieprzerwanie akcja prze do przodu. Nie ma tu miejsca na rozwlekanie fabuły, na nieistotnych bohaterów (wbrew pozorom!). Wszystko jest bardzo dobrze dopracowane. 

Sprawy, które obserwujemy i punkty widzenia bohaterów nie od razu się zazębiają. Na dodatek zdawać by się mogło, że autorka serwuje nam kilka niezwiązanych ze sobą spraw. To jak je połączy zostawię już Waszej ciekawości, przez którą - mam nadzieję - sięgniecie po tę książkę ;) Ciekawym wątkiem powieści była tragiczna historia pewnego dziecka. Wstrząsająca, ale jakże prawdziwa. Czy ktoś tak skrzywdzony może skrzywdzić innych? I dlaczego miałby w swoją grę włączać policjanta? Jaka w tym wszystkim jest rola sadystycznego sponsora? Który z nich zabił młodą studentkę? A może był to zupełnie ktoś inny? Te i inne pytania będą Wam przelatywały przez głowę w trakcie czytania, powodując, iż oderwanie się od powieści będzie naprawdę bardzo trudne.

Dla mnie ogromnym plusem powieści Izabeli Janiszewskiej jest odejście od tak powszechnego ostatnimi czasy brutalizowania kryminałów. Sięgając po kolejny miałam wrażenie, że najważniejsze w nich staje się nie zagadka, poszukiwanie sprawcy, ale coraz bardziej makabryczne opisy zbrodni, a im brutalniej tym lepiej. Tutaj mamy powrót do starej dobrej kryminalnej szkoły.

Podsumowanie: "Wrzask" to książki, która pokazuje, że dobry kryminał, nie epatujący brutalnością, który przykuwa uwagę od pierwszej strony to nie jest wymarły gatunek. Izabela Janiszewska zainteresowała mnie i utrzymała moją uwagę oraz ciekawość do ostatniej kartki i jeżeli jej zakończenie nie jest sugerowaniem, że powstanie ciąg dalszy, to powiem, iż jest genialna! Tak powinno się pisać kryminały! Świetna kreacja głównych bohaterów, humor, zaskoczenie, zwroty akcji - mamy tu wszystko w odpowiednich proporcjach.

POLECAM! POLECAM! POLECAM!
Ocena: 9/10

Inne książki autorki:

"W szponach"