"Zbrodnia na blokowisku" Aleksandra Rumin

Skompromitowany dziennikarz Piotr Kasztelan, który zasłynął (nieumyślnym!) przejechaniem gwiazdy muzyki pop Florelii, wraca do korzeni i podejmuje pracę w lokalnej gazecie – „Bielańczyku"". Czas upływa mu na tropieniu dzielnicowych sensacji, aż pewnego dnia na jego drodze staje właściciel wydawnictwa Złota Rybka. Ze znanych tylko sobie powodów Kasztelan morduje Dagmara Homoncika, spychając go z mostku nad Potokiem Bielańskim. Kiedy wydawca kona w potwornych męczarniach, mieszkańcy okolicznych bloków siedzą przed telewizorami, bo mecz z Somalią (ostatecznie przegrany 0:11) rozgrywa właśnie uwielbiana przez wszystkich reprezentacja Polski w piłce nożnej. Brak świadków, brak motywu, brak dowodów przestępstwa. Wydaje się, że tym razem potworna zbrodnia ujdzie Piotrowi na sucho, gdy pod drzwi redakcji zostaje podrzucony anonimowy list. Na kartce papieru ktoś nabazgrał tylko trzy słowa.
Trzy słowa i przecinek: „Wiem, co zrobiłeś”. 

Aleksandra Rumin to stosunkowo nowa postać na polskim rynku. Wydała do tej pory trzy powieści z gatunku komedii kryminalnych. Jej debiutancka książka "Zbrodnia i karaś", szturmem podbiła moje serce, pozostawiając po sobie łzy śmiechu. Brawurowa akcja i specyficzne, satyryczne poczucie humoru, któremu autorka daje upust w każdej swojej powieści to zdecydowanie moje klimaty. Mimo, iż poziom absurdu w "Zbrodni po irlandzku" ocierał się już o granicę dopuszczalności to i tak zdobył moją przychylność. Z wielką przyjemnością sięgnęłam po trzecią książkę autorki, także ze zbrodnią w tytule. Tym razem Aleksandra Rumin skupiła się na typowym polskim blokowisku.

Głównym bohaterem jest Piotr Kasztelan, dziennikarz lokalnej gazety, który sławę zdobył nieumyślnym potrąceniem celebrytki Florelli. Lubiany przez sąsiadów - za wyjątkiem dozorcy, wzbudzający szacunek nawet w postrachu okolicy - uczennicy Marysi, człowiek, na którego mieszkańcy Bielan zawsze mogą liczyć. I nagle ten porządny, dobry sąsiad, ukochany wnuk morduje właściciela wydawnictwa. Niestety, okazuje się, że nie była to zbrodnia doskonała. Pojawia się szantażysta... Jeżeli myślicie, że akcja będzie toczyła się wokół zbrodni i szantażu to jesteście w błędzie. Autorka bardziej niż na zbrodni skupiła się na sprawach społecznych. Mamy więc pisarza - nędzarza, sypiającego po ławkach i budkach telefonicznych, mamy sprawę wojen regionalnych między mieszkańcami Bielan i Bemowa, mamy poruszony temat polskiej służby zdrowia i władzy jaką mają dziennikarze. A to wszystko okraszone cudownie satyrycznym i absurdalnym poczuciem humoru. Jednak to, co mnie najbardziej ujęło w trzeciej książce Aleksandry Rumin to prześmiewcze podejście do wydawnictw, czytelników i książek niezbyt wysokich lotów, ale uwielbianych przez czytelniczki. Wszystko to po raz kolejny stworzyło prześmiewczy, ale celny obraz polskiego społeczeństwa.

Aleksandra Rumin po raz kolejny pokazała ogromny dystans i poczucie humoru, któremu nic nie mogę zarzucić. Czytając stworzoną przez nią historię świetnie się bawiłam. Polubiłam to przerysowane spojrzenie na rzeczywistość i społeczeństwo oraz absurd sytuacyjny. Żonglując żartem sytuacyjnym i słownym stworzyła na wskroś absurdalną, ale jakże rzeczywistą fabułę. Przerysowanie rzeczywistości do granic możliwości, tak w skrócie można określić "Zbrodnię na blokowisku", którą Wam szczerze POLECAM!
Ocena: 8/10