"Serce z kamienia" Katarzyna Misiołek

Katarzyna Misiołek to autorka, która nie boi się podejmowania trudnych, kłopotliwych, czy kontrowersyjnych tematów, jednak co najważniejsze, nigdy nie są one oderwane od rzeczywistości. "Serce z kamienia" to powieść bardzo współczesna, z niezwykle życiowym problemem.  

A mówią, że macierzyństwo jest takie cudowne...
Weronika wpadła w panikę, kiedy dowiedziała się o kolejnej ciąży. Miała już czteroletnie bliźniaczki, a na bliskich nigdy nie mogła liczyć. Poza tym nie siedziała bezczynnie w domu – prowadziła popularny blog o macierzyństwie, organizowała sesje zdjęciowe, żyła w biegu. Nie planowała trzeciego dziecka.
Po narodzinach synka uwierzyła, że da sobie radę. Ale mały całymi nocami płakał, bliźniaczki były o niego zazdrosne, a mąż przesiadywał do późna w firmie. Kobieta zapadała się w otchłań beznadziei. Towarzyszył jej ciągły, rozdzierający płacz dziecka. Słyszała o depresji poporodowej, ale nie sądziła, że przydarzy się właśnie jej.
Tamtej nocy marzyła tylko, żeby synek chociaż na chwilę ucichł. Naprawdę nie chciała go skrzywdzić, nie była wtedy sobą… A może jednak? 

Autorka poruszyła w swojej książce parę trudnych i ciekawych tematów. Blogowanie, które tylko z pozoru jest piękne, łatwe i przyjemne, jakby na przekór cudownym zdjęciom zamieszczanym przez blogerki, małżeństwo, które może wyglądać jak z bajki, a w rzeczywistości jest dramatem dwojga, widzących tę samą rzeczywistość w zupełnie inny sposób, ludzi oraz macierzyństwo. Najnowsza powieść Katarzyny Misiołek to nielukrowany obraz macierzyństwa i to macierzyństwa niekoniecznie chcianego. Główną bohaterką i narratorką powieści jest Weronika - była modelka, żona swojego (majętnego) męża, blogerka, matka dwóch niesfornych córek - bliźniaczek. Jej życie, jak życie  ogromnej liczby kobiet, kręci się wokół gotowania, sprzątania, wychowywania dzieci i ... dogadzania mężowi. Zmęczona, jednakże nie na tyle by zawiesić prowadzenie bloga, rozgoryczona, jednak nie na tyle by kazać mężowi obsługiwać się samemu, trwa w swojej szarej rzeczywistości. Weronika stara się jak potrafi połączyć natłok domowych obowiązków z wymaganiami męża, nie rezygnując przy tym z pasji, jaką jest blogowanie. Tylko, że to blogowanie jest o dziewczynkach, więc jej pasja determinuje życie córek, które niekoniecznie nadal mają z tego frajdę. 

Obok dramatu matki, którą macierzyństwo przytłacza, autorka nie zapomina także o dramacie kobiet, które zrobiłyby naprawdę wiele by dziecko posiadać. Siostra Weroniki jest taką właśnie kobietą. Nie potrafi cieszyć się życiem, nie potrafi nie chcieć i nie marzyć o macierzyństwie, a to sprawia, że nie jest w stanie Weroniki wspierać i jej pomagać. Nie przeszkadza jej to jednak złożyć siostrze pewnej propozycji...

"Serce z kamienia" obrazuje poniekąd studium rozwoju depresji. Tutaj nie jest on cichym i podstępnym potworem. Bohaterka żali się przyjaciółkom, że jej źle, wspomina nawet o tym mężowi. Mówi, że nie jest gotowa na kolejne dziecko, które niezaplanowane pojawiło się w jej brzuchu, jak to jednak bywa i w rzeczywistości, wszyscy bagatelizują problem. Przecież jak można nie kochać swojego własnego dziecka? Jak można nie radzić sobie z wychowywaniem cudownych mądrych córeczek? Jak można nie umieć połączyć tego z dbaniem o dom i styranego pracą męża? I tutaj przechodzimy do kolejnego problemu - małżeństwa Weroniki i Wiktora. Obraz małżeństwa, który przedstawia autorka to jakby osobny dramat. Człowiek, który myśli, że skoro zarabia, dniami i nocami haruje jak wół, to w domu już nic nie musi nie jest jakimś książkowym, fantastycznym tworem. Jestem pewna, że znacie małżeństwa, których relacja tak właśnie wygląda.

Nie jestem bezkrytyczna w stosunku do książki Katarzyny Misiołek. Przeszkadzało mi zakończenie i dodanie do książki kolejnych dwóch dramatów, których już nie było czasu rozwijać. Niepotrzebne, bo książka w swojej wymowie była dobra, a tak, zakończenie niepotrzebnie jeszcze je komplikowało. Muszę także przyznać, że z główną bohaterką się nie polubiłam. Jej wahadłowy stosunek do męża mnie przerastał. Od złości, żalu po miłość, od wybielania po gorzkie utyskiwania. Poza tym blogerka z tysiącami obserwatorów, bardzo popularna, zarabiająca na swoim blogu nie była w stanie sama zatrudnić pomocy domowej? Rozumiałabym kobietę zdaną tylko na męża, ale w sytuacji bohaterki coś mi się nie zgrało. Niemniej temat bardzo ciekawy i pokazujący, że żyjący w złotej klatce nie są oderwani od problemów, które i ich mogą prowadzić do samozagłady.

Katarzyna Misiołek jest autorką, na której książki zawsze czekam, i które polecam Waszej uwadze. 

Ocena: 7+/10