Koszmary zasną ostatnie - Robert Małecki

Dzielicie literaturę na damską i męską? Ja raczej nie, przecież zawsze znajdzie się jakiś miłośnik romansu, czy miłośniczka horroru, czyli gatunków, które stereotypowo nie powinny ich interesować. A mimo to, ostatnio przeczytaną książkę: "Koszmary zasną ostatnie" Roberta Małeckiego, zaliczyłabym właśnie do literatury męskiej. Powieść ta jest trzecią, czyli ostatnią częścią serii o Marku Benerze. Na wstępie muszę uprzedzić, iż czytałam ją w oderwaniu od pozostałych części, a to z tej prostej przyczyny, że nie wiedziałam o ich istnieniu. Ale zupełnie nie przeszkadzało mi to w lekturze, nie czułam specjalnego deficytu brakiem przeczytania wcześniejszych.

Mroźny luty 2017 roku. Podczas śnieżnej zawieruchy Marek Bener rozpoczyna poszukiwania ofiary mobbingu i chorującego na depresję Jana Stemperskiego. Mężczyzna zapewne targnął się na życie, dlatego dziennikarz zamierza szybko odnaleźć jego zwłoki i rozbroić własną, wciąż tykającą bombę problemów. Parę miesięcy wcześniej dostał zdjęcie, które zrujnowało go psychicznie, a teraz trzyma w rękach kolejne. Owładnięty strachem i sparaliżowany niemocą powinien stanąć do walki, której stawką będzie prawda o losie jego zaginionej żony. Ale Bener sam już nie wie, czy – w obliczu nowych faktów – woli poznać tę prawdę, czy śnić wciąż na nowo te same koszmary… 

(źródło: wydawnictwo)

Książka Roberta Małeckiego porusza kilka wątków kryminalnych. Marek Bener, dziennikarz, zajmuje się sprawą zaginionego Jana Stemperskiego, którego podejrzewa o samobójstwo, mimo, iż żona, które zleciła mu jego odnalezienie jest pewna, iż nie byłby w stanie tego uczynić. Dodatkowo, myśli i działania Bener kieruje na odnalezienie młodego mężczyzny, który zdaje się mieć coś wspólnego z zaginięciem jego żony. W międzyczasie zastanawiamy się nad prawdziwym motywem zniknięciem przyjaciela Benera, a także paru innych wątków, które w końcu składają się na jedną całość. Akcja powieści rozwija się dość powoli jednak język powieści jest dynamiczny, a akcja spójna, nie ma więc czasu na nudę. Co i rusz pojawia się nowy trop, podejmowany jest nowy krok, bądź pojawia się nowy bohater. Wszystko to sprawia, że chce się czytać dalej, nie przerywając, a co najważniejsze, wątki się nie plączą ani nie tracą. Finalnie wszystko się ze sobą spójnie łączy.

Najważniejszą postacią w powieści jest wspomniany już Marek Bener, który jest dość irytującym człowiekiem. Jego spowolnione myślenie, czarno-białe spojrzenie na wydarzenia, niepodejmowane kroki, 'lekko' mnie irytowały, dlatego cieszyłam się, że ma obok siebie przyjaciół, którzy za niego podejmowali się konkretnych działań i posuwali akcję do przodu. Tak naprawdę, Marek Bener, zajmował się głównie przygotowywaniem sobie grzańca, bądź jego piciem. Sam w sobie był dość nudną postacią, a powtarzalność jego czynów i nawyków denerwująca. Jednak mimo tych wielokrotnych powtórzeń, szerokiego rozbudowania akcji o sprawy poboczne, autor stworzył zgrabną historię, którą z zainteresowaniem śledziłam. Akcja nie pędzi do przodu, ale trzyma tempo i dobrze się ją czyta.

Jeżeli chodzi o samą zagadkę kryminalną, (a właściwie zagadki), to mnie zaciekawiły. I mimo, iż główny bohater spowalniał akcję, wykonywał niezrozumiałe ruchy, co wyglądało tak jakby autor chciał wydłużyć odkrywanie i dochodzenie do sedna, to muszę przyznać, że czytałam ją z niesłabnącym zainteresowaniem. Akcja mnie wciągnęła, sprawy były interesujące i mimo ww. mankamentów spędziliśmy przyjemne chwile. Robert Małecki potrafił logicznie i spójnie połączyć wiele wątków w jedną zgrabną całość, uwierzyłam mu i mimo, iż nie sięgnę do poprzednich tomów, (nie lubię się cofać), to polecam Wam zaznajomienie się z prozą Roberta Małeckiego, bo widać, że ma on smykałkę do kryminałów i może nas jeszcze niejeden raz zaskoczyć. Ja z pewnością, z przyjemnością i ciekawością sięgnę po kolejne dzieło autora.
Ocena 7/10