"Gdyby nie Ty"

Książka Moniki Sawickiej, "Gdyby nie Ty", podobała mi się do pewnego momentu - tak mniej więcej do polowy książki. Byłam naprawdę zaciekawiona historią bohaterki, nie mogłam się od niej oderwać, przeżywałam ją, a potem ... wyszło jak wyszło.

Tak, Kochani, to będzie kolejna recenzja, w której trochę marudzę, trochę narzekam, bo niestety, nie zostałam usatysfakcjonowana.

Eliza przeżyła piekło. Nie pozwoli, żeby jej córkę spotkało to samo.

Eliza ma za sobą traumę, która zaważyła na całym jej życiu. Pokonała ciężką chorobę i przeszła piekło, o którym nikt nie wie. Wspomnienia są na tyle bolesne, że wolałaby zostawić je tylko dla siebie. Jednak kiedy jej córka chce rozpocząć życie u boku mężczyzny, w którym Eliza rozpoznaje swojego oprawcę, nie może milczeć. Będzie zmuszona do tego, aby zdradzić najgłębiej skrywany sekret i opowiedzieć o koszmarze, jaki przeżyła.

W jaki sposób udało jej się wyrwać z piekła? 

Czy zdoła poradzić sobie z traumą?

Główną bohaterką powieści Moniki Sawickiej jest Eliza. Dorosła, doświadczona przez życie kobieta, która zmuszona jest cofnąć się 20 lat wstecz i opowiedzieć swoją dramatyczną historię. A wszystko po to, aby uchronić swoją córkę...


Powieść "Gdyby nie Ty" rozpoczyna się dniem, w którym córka Elizy - Amelia - opowiada jej o swojej wielkiej miłość, Marco, którego poznała przez internet. Szok i niedowierzanie jakie przeżywa Eliza jest ogromne; czyżby to był TEN mężczyzna?! Człowiek przez którego tyle wycierpiała, osaczył teraz jej córkę? Gdy utwierdza się w przekonaniu, że dopadła ją własna przeszłość zaczyna swoją opowieść. Ta część historii jest bardzo prawdziwa. Czytałam i wierzyłam pisarce, wierzyłam bohaterce, wyczuwałam jej emocje, bezsilność, współczułam i czekałam na ratunek. Monika Sawicka nie ucieka do metafor, pisze czarno na białym o tragicznej sytuacji Elizy, która stała się towarem, wielokrotnie wykorzystywanym, zmanipulowanym do granic możliwości, do tego stopnia, że nie była w stanie uciec nawet gdy miała taką możliwość. Autorka nie ucieka od detalu, co powoduje, że opowieść Elizy staje się bardziej dramatyczna i wstrząsająca.

Początkowo, mamy więc: bardzo dobre prowadzenie fabuły, świetne i niezwykle realne przedstawienie zastraszenia i zmanipulowania drugiego człowieka, niezwykle sugestywne ukazanie dramatu jaki przeżywa kobieta. Sawicka nie oszczędza czytelnika. Mamy w "Gdyby nie Ty" opisy, które wżerają się w wyobraźnię czytelnika. Pokazuje nam piekło na Ziemi, bez tematu tabu.

Po niezwykle życiowej i traumatycznej opowieści, na kolejnych kartkach, wracamy do 'rzeczywistości', w której wydarzenia są już szyte grubymi nićmi. Zbiegi okoliczności są mocno naciągane i odzierają powieść z autentyczności. Monika Sawicka nie ogranicza się już do wykorzystywania, prostytucji, handlu żywym towarem, przemocy itd., przechodzi na tematy społeczne, mamy więc wątek aborcji, wyrzutów/nie wyrzutów sumienia, dawstwa komórek jajowych, które ma być i które stało się najlepszą terapią Elizy, mamy adopcję, mamy przemoc i patologie w rodzinie... Dużo tego.

Autorka zamieściła też w swojej powieści swoiste oskarżenia czynione wprost do 'czytelnika', czego zupełnie nie rozumiem. Czytamy o różnych decyzjach bohaterki (narracja 1-osobowa Elizy) i nagle mamy przed oczami takie, z gruszki ni z pietruszki, wtrącenia, wstawki typu: Zanim ośmielisz się sformułować myśl, że to dziecko nie jest niczemu winne i powinnam je urodzić, zamień się ze mną przeszłością. Czy ta powieść miała też być swoistym manifestem autorki? Nie wiem, dla mnie to było zupełnie nietrafione działanie. 

Z dobrej, pełnej emocji części pierwszej, którą można by ocenić na co najmniej 8, ba - 9(!), przeszliśmy na mało realną obyczajówkę, która zupełnie nie pasowała do wcześniej przeczytanych stron. Jakby książka została napisana przez dwie różne pisarki. Niestety ilość 'niemożliwości', które się wydarzyły w drugiej części książki, skutecznie przysłoniły pierwsze dobre wrażenie. Jako całość oceniam powieść Moniki Sawickiej "Gdyby nie Ty" na 4/10. Wielka szkoda zmarnowanego potencjału.