"Pamiętnik pisany miłością"

James Patterson napisał historię dla kobiet romantycznych, ckliwych, o wrażliwych duszach. Na niewiele ponad 200 stronach opowiada nam o miłości, o drugiej szansie, o wartościach i priorytetach, którymi powinniśmy się w życiu kierować. Dlaczego więc mnie ta historia nie urzekła?

Wyobraź sobie że życie polega na żonglowaniu pięcioma piłkami. Ich nazwy to praca, rodzina, zdrowie, przyjaciele i prawość. Wszystko udaje ci się utrzymywać w powietrzu. Ale pewnego dnia wreszcie do ciebie dociera, że praca jest gumową piłką. Jeżeli ją upuścisz, odbije się i wróci. Pozostałe cztery piłki - rodzina, zdrowie, przyjaciele, prawość - to szklane kule. Jeśli się którąś upuści, może się obić, wyszczerbić lub nawet roztrzaskać.

W "Pamiętniku pisanym miłością" poziom idealności pobił wszystkie dotychczas przeczytane przeze mnie historie. Mimo, iż lubię powieści o miłości, nawet takiej idealnej, która zdarza się chyba tylko w książkach i filmach, to tu jednak coś mi nie grało. Nie potrafiłam wczuć się w opisywaną historię. Przeszkadzał mi patos i wzniosłość wydobywające się z ust i pióra bohaterów. 

Zacznijmy od bohaterów. Główny bohater płci męskiej Matt - jest ideałem. Kocha do bólu, dba o swoją kobietę tak, że możemy jej tylko zazdrościć, troszczy się o nią w każdym możliwym momencie, a oprócz tego zajmuje się domem, nie ucieka od obowiązków domowych, kocha swoją mamę, pracuje zawodowo - jest świetnym fachowcem. Ogólnie wszyscy go uwielbiają. Czy ma jakieś wady? Jest małomówny, ale nadrabia 'gestem'. 

Główne bohaterki płci żeńskiej: początkowo enigmatyczna Suzanne, bohaterka pamiętnika podrzuconego drugiej bohaterce Katie przez Matta. Suzanne jest idealną partnerką, idealną lekarką i idealną matką. Sama też się za taką uważa. Przeprasza nawet gdy nie ma za co, leczy gdy powinna zająć się sobą itd. Katie to kolejna idealna partnerka Matta. Wspaniała, wyrozumiała kobieta, która jest gotowa dla miłości zmienić całe swoje dotychczasowe życie. 
Muszę przyznać, że wszyscy mnie w tej powieści po prostu irytowali. Byli zbyt doskonali, zbyt dobrzy, zbyt wyrozumiali.

Jedno dzisiaj jest więcej warte niż dwa jutra.

Warto oczywiście wspomnieć co nieco o samej fabule. Historia napisana przez Pattersona opowiada o ... rzecz jasna miłości. Katie, młoda kobieta szczęśliwie zakochana w poznanym w wydawnictwie, w którym pracuje poecie, zostaje pewnego dnia przez niego porzucona. Mężczyzna, który do tej pory wydawał się jej być ideałem, robi to bez słowa wyjaśnienia, zostawiając po sobie jedynie pamiętnik napisany przez niejaką Suzanne dla synka Nicholasa. W miarę czytania zapisków kobiety Katie dowiaduje się o wcześniejszym życiu Matta, którego żoną była wspomniana Suzanne. I tak wraz z nią czytamy o losach i przeżyciach tego idealnego małżeństwa, którego owocem był synek Nicholas.

Matthew i ja uścisnęliśmy się, patrząc, jak śpisz - jedna z największych przyjemności na świecie. - Staraj się jak najczęściej patrzeć na swoje śpiące dzieci

Pamiętnik Suzanne pisany dla synka był momentami, moim zdaniem, zbyt intymny, nie wiem, która matka byłaby tak szczera, pisząc dla swojego dziecka. Zdarzenia, które opisuje szczęśliwa matka są zarazem piękne, smutne i tragiczne. Życie Matta i jego najbliższych nie było usłane różami jednak ich zachowanie, w każdej nawet najtrudniejszej sytuacji, która ich spotkała było... idealne. Nawet jak się ktoś zezłościł, to zaraz za to przepraszał i to nie normalnie, a patetycznie. Dla mnie to było męczące. Prawdziwi ludzie tacy nie są. 

Książka obfituje w różne zaskakujące czytelnika sytuacje, dzięki którym jest on ciekawy, co będzie dalej, więc oczywiście czyta i dochodzi do najlepszego fragmentu książki, w której Matt przejmuje pisanie pamiętnika. Miałam wrażenie, że to był najbardziej autentyczny moment w całej historii. Gdyby nie zakończenie i wyjaśnienie całej pamiętnikowej historii chyba nawet nie wspominałabym o tej książce. Oddała, zapomniała, zagrzebała, ale finał to był moment, w którym naprawdę zadrżało mi serduszko i to mimo pewnej przewidywalności zdarzeń.

Czy warto przeczytać całą historię? Nie wiem, zadecydujcie sami ;) A jeżeli już czytaliście "Pamiętnik..." i macie odmienne zdanie - piszcie! Być może zrobiła się ze mnie stara zgryźliwa kobiecina i nie doceniłam dobrej, romantycznej, tragicznej historii. Chętnie poznam Wasze opinie :)
 
Ocena: 5.5/10