"Niepamięć" Jolanta Kosowska

Książkę Jolanty Kosowskiej można określić jednym słowem - zaskakująca. Zaskakująca fabuła, zaskakujący sposób narracji, zaskakujący finał. Biorąc książkę do ręki, czytając jej opis, spodziewałam się czegoś zupełnie innego niż finalnie otrzymałam. Opis zamieszczony na okładce książki nie oddaje w pełni jej zawartości, na dodatek jest trochę niepotrzebnym spoilerem.

Osią powieści jest postać Katarzyny, młodej dziewczyny, studentki medycyny, która jak femme fatale naznacza życie pozostałych bohaterów książki. Początkowo występuje ona w powieści wyłącznie poprzez opowiadania innych postaci, aby dopiero w drugiej połowie zaistnieć samodzielnie. Jolanta Kosowska zdecydowała się na interesujący sposób przedstawienia wydarzeń - przeplatanie się narracji wielu bohaterów.

"Z własnego piekła nie można nigdzie uciec."

Najważniejszymi postaciami w powieści są: wspomniana Katarzyna, Michał - rówieśnik dziewczyny i Roman - lekarz i asystent akademicki. Tworzą oni swoisty trójkąt, w którym miłość i przyjaźń wzajemnie się uzupełniają i przeplatają. Obaj mężczyźni zabiegają o względy Katarzyny; popełniają błędy, jednak nie zapominają o honorze, etyce i przyjaźni. Mimo zaistniałych okoliczności, nieporozumień, zazdrości zawsze mogą na siebie liczyć.

"Kto nie stoczy bitwy nie ma szans na zwycięstwo..."

Jolanta Kosowska w "Niepamięci" mistrzowsko połączyła dramat psychologiczny i kryminał. Książka z każdą kolejną stroną wciągała mnie do swojego subtelnego świata ludzkich emocji, aby nagle zmienić się  w intrygującą, nieprzewidywalną zagadkę. Zaczynając czytać powieść spodziewałam się w miarę prostej powieści obyczajowej o dziewczynie, która straciła pamięć, a otrzymałam fascynującą, nieobliczalną opowieść o miłości, która naznacza (na) całe życie. Książka ukazuje ludzkie losy, w którym człowiek kocha, popełnia błędy, podejmuje trudne decyzje nie zawsze przynoszące mu szczęście.  Powieść "Niepamięć" opiera się w dużej mierze na przeżyciach wewnętrznych  bohaterów, ich emocjach, uczuciach. Najczęściej niewypowiedziane, przeżywane w duchu, zostały bardzo dobrze przez autorkę sportretowane. Mimo, iż w pewnym momencie następuje przesyt ciągle zmieniającymi się narratorami, ciężko się nawet zorientować kto tym razem ciągnie swoją opowieść, to jednak od książki trudno się oderwać. Autorka świetnie dozuje napięcie, wprowadzając w odpowiednich momentach kolejne intrygująca wydarzenia i powracające bohaterce, niejednoznaczne wspomnienia.

                          

"Wspomnienia to wspaniała rzecz. Tego nikt nie może nikomu zabrać."

Mamy tutaj sportretowane życie bohaterów pełne wzlotów i upadków, bez zbędnego filozofowania. Książkę czyta się dobrze, Autorka nie pozwala czytelnikowi na nudę. Połączenie dobrze opisywanych stanów wewnętrznych bohaterów z nieprzewidywalnymi wydarzeniami, ciekawym i zaskakującym finałem dały w rezultacie intrygującą, bardzo dobrą lekturę. Z przyjemnością będę sięgała po kolejne powieści Pani Kosowskiej.

Podsumowanie: Intrygująca dwoistość fabuły łącząca kryminał z dramatem, której centrum stanowi kobieta. Świetne stopniowanie napięcia, zaskakujący finał, bohaterowie 'z krwi i kości'. Mimo, iż w pewnym momencie czuć pewien przesyt zmieniającą się narracją to jednak, biorąc pod uwagę całą powieść - absolutnie POLECAM!
Ocena 8/10

Inne książki Jolanty Kosowskiej:

• "W labiryncie obłędu"
• "Trzy razy miłość"
• "Wróć do Triory"